„Uwłaszczenie” – na czym ono polega

Pisząc o „uwłaszczeniu”, mam na myśli nabycie własności na podstawie ustawy z 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Celowo używam tego zwrotu żeby być zrozumiałym. Zrozumiałym dlatego, bo większość moich klientów mówiąc o „uwłaszczeniu” jest przekonana, że sprawa dotyczy właśnie tej ustawy.

Na wstępie chciałem tylko wyjaśnić, że omawiana w tym tekście ustawa posługuje się tą samą terminologią prawną jaka występuje w przepisach o zasiedzeniu w kodeksie cywilnym.

To znaczy, występują tam zwroty takie jak – „posiadanie samoistne”, „posiadanie zależne”, dobra i zła wiara”.

Wszystkie te zwroty zostały przeze mnie omówione we wpisie dotyczącym zasiedzenia dlatego wydaje mi się, że nie warto tego powtarzać. Jednakże, osoby chcące odświeżyć sobie wiadomości, bądź te które nie miały możliwości zapoznania się z nimi, odsyłam do wpisu, który znajduje się tu –> https://goo.gl/rCVuoN

Na czym polega „uwłaszczenie”

Pomysł na uregulowanie własności gospodarstw rolnych był banalnie prosty.

Ustalono, że nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych i znajdujące się w dniu wejścia w życie ustawy w samoistnym posiadaniu rolników stają się z mocy samego prawa własnością tych rolników.

Pod warunkiem, że oni sami lub ich poprzednicy objęli te nieruchomości w posiadanie na podstawie zawartej bez prawem przewidzianej formy umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, umowy o dożywocie lub innej umowy o przeniesienie własności, o zniesienie współwłasności albo umowy o dział spadku.

Przyjęto również że rolnicy, którzy do dnia wejścia w życie ustawy posiadają nieruchomości jako samoistni posiadacze nieprzerwanie od lat pięciu, stają się z mocy samego prawa właścicielami tych nieruchomości.

Jeżeli jednak uzyskali posiadanie w złej wierze, nabycie własności następuje tylko wtedy, gdy posiadanie trwało co najmniej przez lat dziesięć.

Dodatkowo, nieruchomości, na których właściciele nie gospodarują osobiście lub przy pomocy członków rodziny pozostających we wspólności domowej od lat pięciu do dnia wejścia w życie ustawy z powodu stałego zatrudnienia w innych zawodach niż praca w indywidualnym gospodarstwie rolnym albo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, mogą być przekazane na własność dotychczasowych posiadaczy zależnych (dzierżawców lub władających z innego tytułu) albo przejęte przez Państwo.

Jak widzicie, w prostocie tkwi geniusz. Krótka, prosta ustawa spowodowała, że problem z nieuregulowanymi gruntami przestał właściwie istnieć.

Autorem tekstu jest radca prawny Piotr Woś – specjalista od prawa nieruchomości (adwokat Kraków)

Chcesz skonsultować swoją sprawę – umów się na spotkanie dzwoniąc pod nr tel.: 12 411 05 94,

bądź wejdź na naszą stronę i skorzystaj z  PRAWNICZEJ KONSULTACJI TELEFONICZNEJ.